Afgelopen weekend was het jaarlijkse Provinciaal Kampioenschap. Deze keer werd het georganiseerd in het verre Dendermonde. Ik weet niet of het daar aan ligt, maar de delegatie van Landegem was de kleinste in jaren. Luc en Geert waagden hun kans in het dubbel C2, terwijl ik (Lennart) met Bert en Laura dubbelde. Ook gingen Bert en ik voor de zege in het enkelspel.
Zaterdag werden de dubbels en de eerste rondes van het enkelspel afgewerkt. Bert overleefde 3 sets in de eerste ronde, en plaatste zich met een walkover voor de kwartfinale. Ikzelf was de eerste ronde vrijgeloot. De tweede ronde overleefde ik enorm nipt (met dank aan de tips van coach Bert ;)), zodat ons allebei plaatsten voor zondag.
Ondertussen begonnen diesels Luc en Geert aan hun toernooi. De motor sloeg maar net op tijd aan in de eerste ronde, om de verdiende winst in 3 sets te nemen. In de tweede ronde verloren ze helaas enorm nipt van de latere winnaars. Bert en ik kenden weinig moeite in de kwartfinale dubbel. De halve finale ging ondanks mentale spelletjes van een van de tegenstanders ook vlot. In de finale speelden we zoals het hele toernooi: geconcentreerd en enorm weinig fouten. En dat gebeurt niet te vaak ;-) We walsten over de tegenstand heen, zodat we provinciaal kampioen dubbel zijn!
Zondag begon vroeg, héél vroeg. Ik beklaagde me dat ik m’n enkel had gewonnen... Gelukkig won ik m’n kwartfinale. Bert kende iets meer problemen, maar uiteindelijk zaten we allebei in de halve finales! We droomden al van een Landegemse finale, maar dat was helaas buiten de tegenstanders gerekend. Bert verloor van een zeer sterke speler, terwijl ik verloor van een sympathieke Hollandse springveer (en dat op een PK...).
Voor Bert zat het toernooi erop, ik mocht nog een viertal uur wachten op het gemengd dubbel. Laura had ondertussen al vanaf het thuisfront hevig gesupporterd voor ons en was toch wat nerveus voor haar eigen partijen. En er was dan nog pech ook: file en een platte GPS zorgden ervoor dat ze pas 20 minuten voor starttijd er was. De match was al afgeroepen en de umpire had geen genade: 3 minuten opwarmen en spelen! Maar ik moet zeggen: ze ging er vrij goed mee om. We speelden prima en hadden de partij onder controle, verdiende winst in 2 sets.
De finale was heel wat spannender: de eerste set wonnen we al nipt, maar in set 2 lagen we constant 4-5 punten achter en ik begon de opeenvolging van matchen te voelen. Met een finale eindsprint gingen we nog op en over de tegenstanders, zodat onze 3 nagelbijtende supporters konden juichen!
Ikzelf haalde dus 2 titels binnen, maar dat zou zeker niet gelukt zijn zonder de sterk spelende Bert en Laura. Deze tornooizeges smaken naar meer... 